Voor de Chaos

Winden wervelen
zonnen branden
larven spartelen
rotsen breken

niemand kent de noorderzon
waar de fluittoon galmt en droomt
uit de trilling spoort het licht
door de dalen van gebergten

winters dalen
takken wuiven
donders dreunen
regens stromen

iemand wekt de taak der taken
om de wereld neer te leggen
water vuur en aarde buigen
om elkaar en scheppen lucht

zuilen zinken
torens reiken
wiegen dragen
wolken glijden

stop de tijd, sprak een stem
en er brak een gelaat
door elementen en tijd

en zei

spreek tot mij
en het gesprokene zal zijn
de woorden wierpen een schaduw
en in de schaduw was de chaos

ontsteek het licht
sprak een stem tot Hem
de zon straalde
over velden tot in de verte

en Hij wachtte
tot de stem weerklonk
tot in oneindigheid

Nino Michielse