Voeten in de klei

in ver kijken
gaat het lichaam wijken
schiet zien tekort

als ogen
in wolken dwalen
bepaalt kleur de horizon

de grens waar
lucht en aarde elkaar
raken is een blokkade

soepel zweeft geest
over de belemmering
vindt ruimte in buiten

het universum trekt
maar is varen op een
door aarde gegist bestek

met voeten in de klei
is loslaten geen optie dus
keert de geest terug in het koppie