Verraderlijk dicht

Dat zachte van je haar
ik haal mijn vingers er doorheen
en snuif de geuren van je lijf
als wilde aroma’s
tot in mijn longen

hoe op mijn lippen fonteint je naam
het klamme donker van de nacht
tot heldere kristallen

en hier in mij
het is een zoete pijn
om jou, denk ik, om jou
omdat ik van je hou
zo eindeloos veel
dat liefde heel gewoon versmelt
in een angstvallig weten

het zal niet blijven zoals nu
eens wentelt het zich in verleden
dit ogenblik van dicht bij jou
verraderlijk dicht bij jou

.

  • Wil je reageren op deze bijdrage? Reageren is eenvoudig. Klik op ‘discuss’ onderaan deze pagina en geef vervolgens je mening.
  • Je kunt ook een stem op bijdragen uitbrengen. Klik daarvoor op ‘rate’ onderaan deze pagina en druk op het plusteken + om een stem uit te brengen.