Terribilis
19_key.jpg

Ontzagwekkend is deze plaats

Hij is alleen en boven hem zweeft een vogel met een geweldige spanwijdte.
Geluidloos houdt deze hem ononderbroken in het oog. Rillend drentelt hij rond.
Hij wil en zal hier op dit eiland zijn rede voor een wereldwijd gehoor vormgeven.
Regel na regel neemt hij op de lippen en wat goed klinkt spreekt hij omhoog.
Telkens hoort hij dan in zijn rechteroor lispelen: en het mensdom ging weer over
tot de orde van de dag.

Een etmaal later ziet hij hoe een ladder zich kromt naar de hemel. Doodstil is het
en hij staat weer met een opdracht voor het bord. Net als toen trekt hij met een
knerpend krijtje een kromme en mompelt: nader en nader tot de rechte en raak hem
in het oneindige. Bij het raakpunt hoort een kruisje maar nu zet hij daar keihard een
vraagteken bij. Hij slaat een gat in het bord en staat weer buiten.

Er is geen wind
en toch schommelt de ladder
zachtjes heen en weer

Tegen de avond schrijft hij met de punt van zijn wandelstok in het harde zand en
schuifelt dan op de ladder af die met elke stap een schrede wijkt. De volgende dag
kan de helikopterpiloot hem niet vinden. Hij keert naar de basis terug met een foto
van twee sleutels boven roodlederen schoenen strak in gelid waaronder geschreven
staat: terribilis est locus iste.

Deze tekst is opgenomen in:
Straat en dertig andere Zeer Korte Verhalen ter ere van Franz Kafka Eerste druk,
april 2012 Zie www.city2cities.nl