Tasten

Herinneringen vervagen in een zucht
ongrijpbaar als een vlinder in een droom
wonderschoon maar kwetsbaar in haar vlucht

hongerend naar jouw zoete huiverhuid
beweeg ik in een vacuüm zonder geluid

naar jou reiken was als graaien
langs de schaduw van een zonnestraal
in plaats daarvan gaf je mij
doornrozen in een vuist van staal

afscheid nemen kon niet zonder mededogen
maar vaarwel dat zeg je met je ogen …

stormgeboren

.

  • Als je je werk wilt terugvinden op deze site, plaats dan een paar tags. Minimaal: je naam en wat het is, bijvoorbeeld: Jan Pietersen gedicht
  • Wil je reageren op deze bijdrage? Reageren is eenvoudig. Klik op ‘discuss’ onderaan deze pagina en geef vervolgens je mening.