Stukjes naderende dood

ik voel pijn
zouden het de eerste stukjes
naderende dood kunnen zijn

in frontale aanval
op de tempel
van het leven

altijd evenwicht
ieder licht nam
schaduw zelf bij de hand

nog schijnt de zon
maar de dagen korten
en het donker wint terrein

de balans is om
ik beleef nog slechts de schaduw
van wat mijn bestaan had moeten zijn

wil melker
06/08/2011
www.wilmelkerrafels.deds.nl