Je zegt me dat ik verder moet, het verleden achter mij moet laten.
Je zegt me dat ik nog zoveel heb om voor te leven,
terwijl ik zoveel moest achterlaten.
Je zegt me dat tijd alle wonden heelt,
terwijl ik de pijn voel alsof het gisteren was.
Je zegt te begrijpen hoe ik me voel,
terwijl ik het je nooit zal kunnen beschrijven.
Voor jou is het 9 jaar, voor mij is het gisteren of wacht…
Het is nog maar pas geleden
dat ik haar stem hoorde in de stilte van de natuur.
Het is nog maar pas geleden
dat ik de streling van haar hand voelde in het zachte blazen van de wind.
Het is nog maar pas geleden
dat ik de warmte van haar liefde voelde in de straling van de zon
Het is nog maar pas geleden
dat ik haar voor me zag, net toen ik mijn ogen sloot.
Hoe relatief is tijd?
Heb geduld, gun me de tijd de herinnering te koesteren, het is alles wat me rest.
Gun me de tijd haar langzaam los te laten.
Gun me de tijd om verdriet te hebben.
Gun me de tijd, want na nu is het nooit meer.
Zeg me dus niet dat ik verder moet.
Zeg me dus niet dat je begrijpt hoe ik me voel.
Zeg me dus niet dat het reeds zolang geleden is.
Want…
Het is nog maar pas…