Onder een bed van rozen

Onder een bed van rozen ligt verborgen
een geheim van tussen ons geboren
overeenkomst en de verschillen raakten
verloren – de tijd heeft het toegedekt

ik zag je lopen in een zomeravond
op een weg waar oude voertuigen bewogen
en de bomen aan de waterkant, bogen
zich in het landschap rondom je

je lach was vrolijk, heel erg levend
je jas ritselde van bladeren en leer
kraakte, de geur van dure spullen
legde zich voor een leven in herkenning neer

je stak de weg over, je zwaaide even
dat moment, zo vol betekenis tussen jou en mij
ik zal het nooit vergeten, nooit
zolang ik nog terugzien kan

’s Nachts zie ik je daar soms weer verschijnen
zoals tijd niets meer betekent in het donker
de kamer kleurloos, niet als toen
maar in mijn hoofd is alles nog in leven

Justine