New York New York!!
  1. Lekker online shoppen bij: Neckermann
  2. Cursussen poezie en proza
  3. Je Eigen eBook uitgeven

Met een gebroken hart was ik, beneveld door de Mescal, rechtstreeks in de eerste de beste armen gevlucht. Maar toen ik 's nacht heel zachtjes en dicht langs de muur wankelend de kuierlatten nam kreeg ik een wel zeer verheven gedachte. Weg hier, en snel!

Het weer was ronduit smerig, accuzuur druipend uit een grijze lucht, streed met mijn oksels om de eerste prijs en won. De beschrijving middeleeuwse stank, kwam het dichtst in de buurt. Op dit uitgebreide palet aan "geuren"afgaand begreep ik ineens alles over de Kyoto verdragen van de afgelopen jaren.
Zoals ik in de film had gezien ging ik midden op straat staan en floot hard, de chauffeurs in de afzichtelijk lange rij gele taxi's keken me veelbetekenend aan. Buitenlander!
Ik zou logeren bij een nicht van mijn moeder die ik gelukkig een keer op de begrafenis van onze Oma had ontmoet. Het enige moment dat onze trouwe familie steevast herenigd werd … in de dood dus.

Uren in de file staan, al die freaks voorbij zien trekken, één op rollerskates, helemaal zilver ge-bodypaint, op zijn rug grote engelenvleugels en terwijl het toch aardig koud was, alleen een tangaslip aan.
File voor, achter, links, rechts, zelfs de gebouwen stonden in de file, heel beklemmend allemaal.

Oom Rob was een dertiger, met een buik als een hoogzwangere vrouw, en een kop als een ruige kringspier, haar er slechts rond om heen dus.
Het ijs brekend zei ik, - goh, ze hadden toch een medicijn voor de ziekte van "Hedel?"
Kringspier trok alleen zijn wenkbrauwen op, het enige haar op de juiste plaats.
-Ziekte van "Hedel?" vroeg hij met toonloze stem - Ja, meer haar op je zak dan op je schedel. Kringspier vertrok geen spier, maar tante Roos lachte haar mooie twintigduizend dollar
lach terwijl haar opgevoerde tieten een Tango dansten. Zij zag mij wel zitten, ik haar ook.
Sandy, het Pekinees kuttelikkertje stond met haar voorpootjes hysterisch tegen mij aan te keffen. Toen Tieten even naar Kringspier keek gaf ik het beest en schop en keek meteen
schijnheilig glimlachend liefjes naar Tieten, die mijn lach vol geile overgave beantwoorde .

De volgend avond liep ik over de F.D.Rooseveld drive op weg naar de Madison Square Garden en verdwaalde hopeloos, lopen in NY is als fietsen zonder wielen. Was dit nu de Big Apple? Jazeker, een grote, rotte, stinkende, skippybal appel.
En sirenes, de godganse dag en nacht sirenes, laserlicht aan de hemel, het leek Europa, veertig vijfenveertig wel, wat een stad.

-Chinatown, daar zou ik wel naar toe willen, beantwoorde ik de vraag van mijn neef en nicht.
Verbouwereerd keken zij mij aan. -Maar daar zijn wij zelf nog nooit geweest -Een reden te meer om er te gaan kijken, antwoordde ik

Met zijn drieën uit de taxi stappend met Kuttelikker aan de lijn, liepen wij door de Chinese wijk. Ik kwam ogen te kort, wat een schouwspel.
Overal lekkere meiden en dan heb ik het over regelrechte knock-outs, slank, geil met hun billen draaiend, en lachend, niet naar Kringspier nee, naar mij, een jonge goudblonde God, die oogverslindend terug lachte, al mijn honderd haaientanden glanzend bloot.

Even later liepen wij een duister restaurantje binnen, ik moest meteen aan de Zeedijk denken aan de opiumkits uit mijn vorige leven.
De kleine gele man die de bestelling in Mandarijnen Chinees opnam boog zijn hepatitis kop bijna tot op de grond. Kringspier en Tieten wezen maar wat op de beduimelde kaart, het had wat hen betreft net zo goed de plattegrond van Atlantis kunnen zijn.
Ik wilde Dim Sum en dat begreep hij wel, wie niet, Chinese Sushi!

Tieten had een lumineus idee, zij wees naar Kuttelikker en naar haar twintigduizend dollar mond terwijl zij zei: -eten, Sandy moet ook eten, en wees nog een keer naar haar welverdiende mond en naar Kuttelikker..
Hepatitis boog zijn buiging weer, zijn fietsenstalling aan onze walgende blikken blootstellend, en liep met Kuttelikker aan de riem, naar de goor uitziende keuken.

Het tafelgesprek wilde niet vlotten, Kringspier negeerde mijn strandavonturen terwijl Tieten haar dans uitvoerde. Even later kwamen mijn Dim Sum, samen met een grote verzilverde stolpschaal, die al buigend op tafel werd gezet.

Zwierig en met geile blik gericht op Tieten, als Casanova op een debutantenbal, trok Kringspier de stolp van de schaal, en Genie kwam te voorschijn. En hoe! Twee waterige hondenogen staarden ons aan. Tieten zakte langzaam, alleen haar oogwit zichtbaar, van haar stoel af, terwijl Kringspier opsprong.

En ik, ik genoot.

  1. Cursussen poezie en proza
  2. Je Eigen eBook uitgeven