Mystieke rust

ik was verdwaald
bomen waren al
geschraald tot aan de top

zon scheen vaag
de theatrale kleuren
van het glas in lood

dat ons de vensters
bood van kathedralen
in het herfstig bos

na zomerlange
beden om verkoeling
heerst er nu mystieke rust

nog zucht de wind
kraken takken zacht
in een devoot ontroeren

zij bezielen nog het
kleurrijke palet voordat
de kou het gaat beroeren