Nou, dat botste heftig met die wethouder. We lagen elkaar al direct niet. Alleen al de manier waarop hij mij bekeek. Daar houd ik niet van. Hij achtte zich hoog boven mij verheven, al werkte ik voor de krant.
‘U bent zeker nieuw bij de krant?’
‘Probeert u mij te kleineren?’
‘Ach, er zijn er meer zoals u mevrouw, ze sorteren geen effect.’
Ik heb hem na ons onbeduidende gesprek zo venijnig mogelijk beschreven en ben later ook wat te weten gekomen over hoe hij dat park en die kerk verkwanseld heeft.
Daniel heeft het al gelezen en was opgetogen. Iedereen op de redactie heeft het al gelezen. Ze zijn allemaal lovend.
‘Zet die vent onder druk,’ adviseerde Daniel. ‘Je kunt het. Misschien lukt het jou de boel te stoppen. De lezers staan achter je.’
Dat kan allemaal wel. Maar ik wil die vent niet meer zien. Hij is een verschrikking! Dus ben ik nog een keer naar het park gegaan om de lezers haarfijn uit te kunnen leggen waarom het moet blijven
Lizzie's Verhaal 11