Kapot plastic blauw

juist op deze dag
waar alles schittert
zweeft en danst
lijk ik verdwaald
zie vreemde gezichten
uit een onbekend land

exotische talen
stemmen die twisten
wantrouwende ogen
half gesloten in kou
en striemende regen
met kapot plastic blauw

ze schuifelen colonne
vloeken verdomme
kinderen glijden uit
jengelen luid van
honger en dorst in
de vieze nattigheid

ze kijken mij aan
met wanhopige blikken
vol desillusie en argwaan
ben ik dan de herder
uit de stal met de kribbe
ja en ik laat ze niet gaan