Jij brak de wind

ik wist je
op het zwarte land
terwijl de regen striemde

zwoegend in
het zuigend slijk
gebogen naar de dijk

jij brak de wind
die gierend aardde
terwijl jij even rustte

en als kind
de mantra’s zong die
haar kracht bedaarde

jij bent geen heerser
over grond en lucht
maar deelt de elementen

in samen gaan
neemt ieder zo zijn vlucht in
het verkennen van de grenzen