In wankel evenwicht

ik ben in wankel
evenwicht beland
pak iedere hand om
niet ten onder te gaan

er was al jarenlang
geen land meer te bezeilen
ben aan lager wal geraakt
maatschappelijk afgehaakt

ik dacht licht te zien
in het alternatieve circuit
het wrakhout wilde
maar niet blijven drijven

de vluchtige beloftes
het luchtig handjeklap
boden niets om in goed
perspectief naar te kijken

ik wil geen speelbal
worden van mensen en
emoties ik neem de trein
mij zullen zij snel vergeten zijn