Hemel in de lamp

Hoop stierf af, smolt de sneeuw in
Gedichten en verhalen
Kropen in mij terug. Ik kwam uit hen

De buurman heeft een geur geworpen
Dik en langdurend
Als een vermolmde bank in een park

Kou, intense leegheid - een druipgrot vol
Zwarte schaduwen, pegels, steeds
Is de nacht dieper gekrompen

Een stip in een wit landschap
Een steen in een bos, een voorwerp
op een vel papier, van potlood ben ik
een teken

Aan de wand, komt de lamp tot leven
ik zie daar een moment waarin een wereld
vol kleuren, dat is het begin
zonder pad, zonder baard aan mijn wang

bewegingloze vader, ik ben bang

Justine.