Haar aubade aan de zee

handen roerloos
op elkaar
aderen goed
zichtbaar onder
de tere dunne huid

grijs piekte
het haar in de
late middagzon
ineen gedoken
zat zij daar

maar waar
blikken vaak
afwezig zijn vonkten
haar ogen met
onverwachte helderheid

haar stem die nog
alle tonen kende
gaf stevige repliek
zij was niet ziek alleen
het lichaam wilde niet

ademloos keek
iedereen geboeid
naar dit stukje leven
wat zij nog kon geven
was fenomenaal

in geestkracht
ongebroken en nog
van alles op de hoogte
nam zij ons mee in
haar aubade aan de zee