Glazen huls

ijsvlokken
flinterdun als spinrag
zweven door de lucht

glazen muren
verbergen niets

ik verdedig mij
tegen de kilte
tegen de schaduwen
verstopt in de hoeken
maar telkens ik heel even
mijn ogen sluit
komen zij dichterbij

muren zonder deuren
enkel het kil glas

het word tijd om afscheid te nemen
zegt mijn gezond verstand
en hij slaat op de vlucht
voor de regels van het leven

iedereen ziet mij
ik niet iedereen

verborgen praten
tegen de wil van het hart
dromen
in dit huis
is zo doorzichtig

Lily May Parker