Glasalarm

De laatste tijd is het inbrekersgilde weer zeer actief in mijn buurtje.
Al zie ik mijzelf als dapper en manhaftig, vriendinnetje prijst vooral mijn pantoffelheroïek.
Zij is dan ook een hazenhart, een labbekak zogezegd.
´s Nachts springt zij bij elk geluidje overeind en kan ik het bed weer uit.
Vannacht was het weer helemaal raak….

Zij schudde mij wakker en fluisterde, "Maurice, ik hoor iemand op het balkon lopen."
En inderdaad, aarzelende platvoetgeluiden bereikten mijn oor door de op een kier staande balkondeur.
Dus; bedje uit en plaatstalen ridder uithangen.
Koud zweet in bilnaad. Gummibenen!
Twee witte sportschoenneuzen staren mij vanonder het balkondeurgordijn aan.
Platvoeten stappen ook nog. Met zijn tweeën dan? Hart in oren nu.
Ridder sluipt roestig terug naar honkbalknuppel.
Homerun vol glasgerinkel, maar geen inbreker te zien. En platvoeten stappen nog steeds?!
Huisvredebreuk nu in slaapkamer, ën in de straat!

Snel buren gerustgesteld en de Hermandad afgebeld.
Nog sneller vegen en met rood beschaamd hoofd naar bed.

Zweetschoenen waren door vriendinnetje te luchten gezet, met balkondeur op kiertje.
Platvoeten; een loszittend kastdeurtje op balkon.
Klepperend in de wind…

En juist toen ik dacht dat ik niet stommer kon, heb ik opnieuw mijn eigen ruit ingegooid…

"Maurice, ik hoor weer wat beneden…"
"Schatje, inbrekers gaan geluidloos te werk, die hoor je niet…"
"Ooh."

Uurtje later.
"Maurice…?
"Hmm…"
"Ik hoor… niets…"