Geluidloos licht

stilte is mijn vriend
ik ontmoet hem vaak
maar weet niet of ik
hem met mijn emoties raak

hij wandelt graag
net als ik geniet hij van
een schitterend vergezicht
in zacht geluidloos licht

ook van het bos
waar donkere vennetjes
rimpelloos zuchten
onder klarende luchten

natuurlijk praat ik
schatert mijn lach
om mezelf te voelen in
het niet alleen zijn op pad

totdat hij wenkt
mij zijn rust en
schoonheid schenkt
van samen weer genieten