Economische crisis of verandering

Vanuit mijn perspectief bekeken, brengt de verandering op het vlak van economische transacties een nieuwe focus. Een focus die wijst naar andere, diepere waarden van het mens-zijn.

Heel veel mensen worden op dit moment getrokken naar het zwaartekrachtveld van de crisis. Alle slechte voortekenen en negatieve sentimenten, zoals geldontwaarding, inflatie, werkloosheid en groeiende schulden, met daarbij opgeteld hoe de meesten van ons daarop reageren, creëert een zwart gat effect. We worden naar het centrum van het zwarte gat toe getrokken, de singulariteit, waar normale natuurwetten niet meer gelden. We denken dat daar nog meer geldtekort is en de recessie oneindig groot wordt. Maar zeker weten doen we dat niet. De zwaartekracht wordt groter en groter en is niet te stoppen. Hoe dichter men in de buurt komt van het centrum, hoe meer energie het kost om er vrij van te komen. Zoals met echte zwarte gaten het geval is, is het onmogelijk om los te komen van die hoeveelheid zwaartekracht.

In plaats van pogingen te doen om los te komen, zouden we volgens mij eigenlijk los moeten laten. We zouden de materie eens moeten laten varen en een diepe duik nemen richting de singulariteit. We zijn bang voor het onbekende. Niemand weet wat we daar aan gaan treffen. Van wat ik tot nu toe gezien heb van pogingen om de economie te redden, ondanks de goede bedoelingen van de betrokkenen, het helpt niet echt. Je ziet steeds meer de bedrijven die het goed doen, zelf bankje gaan spelen. Ze bedenken constructies om klanten gespreid te laten betalen met het afnemen van diensten. Het verleggen van waarde naar de toekomst, hetgeen een lening bewerkstelligd, blijft op deze manier in stand.

Terug naar de metafoor. Een zwart gat is maar een klein puntje in de ruimte, en representeert zeker niet het grote universum. Het universum is onmetelijk en ligt voor ons ter verkenning. Laten we niet aan de crisis refereren als het begin of een einde van iets, maar als een plek of positie waar we nu zijn. Kijkend naar andere waarden in de maatschappij en op persoonlijke schaal, is als het onderweg zijn in je auto op de snelweg, langs de kant stoppen en uitstappen om de omgeving te verkennen. We verlangen ernaar onszelf en anderen te onderzoeken, en te ontdekken waar een mens werkelijk toe in staat is. En dat kost tijd. We denken dat we geen tijd hebben, omdat we met onze efficiency de tijd juist willen vertragen, hetgeen onmogelijk is.

Ik praat en schrijf hier niet alleen over. Ik geef hier zelf energie aan in de dagelijkse praktijk. Ik investeer in mijn creativiteit en vermogens, gedreven door de studie naar mijn waarden, naar wat ik belangrijk vind en waar de thema’s in mijn leven over gaan. Een aaneenschakeling van mooie momenten, zowel privé als zakelijk, zijn voor mij de bevestiging dat ik op de goede weg ben. Hoe dat vorm moet krijgen, is voor ieder mens een ander verhaal. Bepaalde mensen in je leven kunnen je het boek aanwijzen en het zelfs voor je openen. De inhoud is aan een ieder om voor zichzelf te ontvouwen.

In mijn optiek is er geen crisis. Er is een verandering gaande. Door het verandering te noemen, verdwijnt meteen de beleving dat het een probleem is of een vervelend bijproduct van iets dat ooit goed was. Wat nu gebeurt is ook goed. Velen noemen het een slechte ontwikkeling. Maar wat is dat waard. Sinds wanneer weet de mens vanuit een logische beredenering wat goed voor hem is.

Nino Michielse