Droomvlucht

We zijn begonnen te vluchten
De paden zijn als stenen onder onze hielen
In de verte klimt een uitgeholde boog
Valt over de wereld als een brug

Hoog tussen bestaan en het ontzielde
Stolp die lief en leed en lach en snik heeft
Tot in de wolken waar blauw oplost
en verf op een stoel in de tuin wordt

Daarop zat ooit mijn moeder bij de haard
en zij droeg een short met slik
Ver voor de kleuren begonnen
Te verweren tot hout

We zoeken een weg en draaien
Rond. De hemel wemelt van leven
En ik in het bewegingloze oog

Van de orkaan, waar licht en duister
samen in het begin der dingen

Lobke