Crisispoezie

Ik heb me ooit wel eens aan poezie gewaagd,
nu trekt de economische crisis aandacht.
Maar heeft iemand aan de natuur gevraagd,
hoe het zit, wat zij verwacht…?

Komen er na de winter geen appels meer?
Blijven bonen, sla en andijvie weg?
Ontbreekt opeens het dagelijks goederenverkeer?
Zijn kippen plotseling van de leg?

Of kan het misschien wel bestaan,
dat geld en economie, beleggen en krediet,
wat wij als gewone mensen al niet verstaan,
door de natuur wordt afgedaan als hypocriet?

Want wie bepaalt de waarde van wat je eet?
En groeit het graan nu misschien minder hard?
Misschien leven we wel boven onze stand:
Wordt het onderhand niet tijd voor wat gezond verstand?