Beslagen adem

drogend draaien
de laatste blaadjes
als gebedsmolentjes
aan hun steel

in groene zomer
mantra’s moe
geruizeld kleuren
zij met herfst mee

donkere vennen
weerspiegelen
nog strak de lage
zonnestand in zwart

het warmrijpe
is verdwenen ook
schraalhans heeft de
staart tussen de benen

dan tocht het bos
open plekken stralen
koude uit wind kraakt in
beslagen adem vorstgeluid