Affectief gemis

het is ontluiken
jij zet met je
ogen de wereld buiten
door het ophalen
van het doek dat
de afstand markeert
tussen warm bloed en
kille stille zakelijkheid

transparant
maar nog altijd
oorzaak nummer een
van dodelijke kramp
door affectief gemis
bijna onder handbereik
maar de groepen zijn hun
leiders van vroeger kwijt

het is de explosie
uit jouw blik die in
vuur en geluid aanslaat
op ieders ik waar
bloed warm mengt
het koude hart
zich eindelijk kan
drenken in samen zijn